A parroquia de Oseiro honra esta semana a san Tirso e a San Blas, e organiza tamén a tradicional procesión da Rosca, na que se empregan roscas de pan engalanadas, como ocorre cada ano.
Trátase dun culto ao produto da terra e ao traballo no campo que esta parroquia de Arteixo loita por manter vivo.
Con orixes na cultura greco-latina, segundo sostén unha investigación de Rosa Vizcaya e Francisco A. Vidal, as dúas roscas de pan –una en honra aos nenos e outra en honra ás nenas– que se veneran, se amasan a tarde do 31 de decembro, “sen fermento e sen sal, sacándovos do forno antes de que se poña ou sol”. Tras iso, ese último pan do ano se garda na igrexa de San Tirso, onde está exposto ata o 28 de xaneiro, en que as roscas locen adornadas con ramos de flores e froitas, como unha alegoría á saúde e á comida.
Tras a procesión de San Blas –sábado 3 de febreiro as 13.00 horas–, o pan repartirase entre todas as persoas e animais que queiran protexerse de calquera enfermidade ou mal.
Segundo algunhas veciñas, antigamente o pan non collía mofo, pero as fariñas de hoxe en día fixeron que xa non aguante da mesma forma. O investigador Xabier Maceiras no seu blog Crónicas de Arteixo, que realiza en colaboración co concello de Arteixo, explica que “é costume que a procesión vaia arredor dá igrexa e, antecedendo ás imaxes dous santos, colócanse as dúas roscas, a do neno e a dá meniña, que logo serán repartidas entre todos vos veciños e veciñas. O pan sacro de Oseiro consérvase todo ou ano sen coller balor, e deben -segundo nos conta Francisco Vidal- comer del persoas e animais para protexerse contra vos males, revestíndose así dun caracter apotropaico, que ou converte en amuleto contra todo tipo de maleficio”.